Het ontstaan van de Plechelmusklok

In 1930 schonk de familie Gelderman-Bartelink ter gelegenheid van hun 12½-jarig huwelijk de beiaard ( Klokken ) aan de stad Oldenzaal. Het ging om 42 klokken gegoten door de Engelse gieters Gillett & Johnston uit Croydon. In 1949 en 1956 werd dit aantal met vijf nieuwe klokken aangevuld tot 48 klokken, waarbij tevens de Maria-klok van Geert van Wou enigszins lager werd gestemd, zodat de toonhoogte goed aan zou sluiten bij de andere klokken.

Van de 48 klokken in de St. Plechelmustoren kunnen vijf luiden. Het zijn de klokken met de namen Maria, Beatrix, Irene, Everdina en Henriette. Het volle vijfgelui geeft een prachtig en machtig geluid!

Tot 1930 heeft er eeuwenlang een klok met deze naam Plechelmus in de toren gehangen. Het randschrift van een in 1513 ook door Geert van Wou gegoten klok vermeldde namelijk “De geldersman heeft mij dol van woede verbrijzeld”. De kundige Gerard Wou heeft samen met Johan Schoneborch U, Plechelmus, uw naam en luister hergeven.” Deze (tweede) klok heeft honderden jaren zijn stem laten horen, maar is helaas in 1896 omgesmolten tot een derde klok met de naam ‘Plechelmus’. Vanwege de slechte kwaliteit is deze klok in 1930 roemloos in de smeltkroes verdwenen. Zou het niet prachtig zijn om eindelijk aan de toren een klok, die de naam van de patroonheilige van de basiliek draagt, terug te kunnen geven?

Hylke Banning is daarom al in 2012 naar de stichting Scholtenhaer gegaan om te vragen of de stichting een klok wil schenken. De stichting was nog maar net opgericht en het eerste grote project kwam al binnen. De heer A.J. Reef vond het een mooie gedachten om Oldenzaal  de 49ste klok te schenken. In 2013 zijn wij het avontuur aangegaan om te kijken wie voor ons een klok zou kunnen gieten op oude traditionele manier.

Duizenden vragen hebben wij ons gesteld om te kijken of dit project ook haalbaar zou zijn. Deze vragen waren niet te beantwoorden en zijn wij gewoon met veel enthousiasme de diepte in gesprongen. Kiek’n wat ’t wot.

In 2018 zijn wij begonnen met de schoren in de toren om de klokken stoel te verstevigen. Wij hadden toen nog geen definitieve gieter gevonden, maar vonden het wel belangrijk dat de toren verbeterd werd.